یکی از روشهای رفتاری که در بین ایرانیان شیوع بسیاری دارد رفتار ثباتی(fixation) است.در این نوع رفتار وقتی شما با تذکر ،نصیحت و یا تنبیهی مواجه می شوید نه تنها رفتار مورد مواخذه تان را ترک نمی کنید بلکه بر تکرار آن اصرار بیشتری هم می ورزید.یک جورهایی به تعبیر بچه های جنوب شهر خودمان روی طرف را کم می کنید.
اگرچه در بین طبقه فرودست اجتماعی و اقتصادی و حتی دینی این رفتار عمومیت بیشتری دارد ولی حتی در بین بخشی از نخبگان و مسئولینی که قرار است نخبه باشند هم این نوع رفتار و امتناع کورکورانه از پذیرفتن تغییر و پافشاری بر روشی غلط را مشاهده می کنیم.(نمونه اش کسانی که الان به فردی فحش می دهند ولی می گویند اگر دوباره به دو سال قبل برگردیم دوباره بهش رای می دهیم و کار آن روزمان درست بوده و بعدا هم همین جوری عمل می کنیم)
به نظر می رسد یکی از راه حل های اصلاح این رفتار به نحوه انتقاد کردن از آن بر می گردد.اگر شما شخصیت این افراد را که عموما از ساختار اندیشه مشخصی برخوردار نیستند مورد انتقاد قرار دهی و مثلا بگویی:«تو نمی فهمی» این افراد بیشتر بر اشتباه شان پافشاری می کنند تا به نحوی فهم خودشان را اثبات و یا روی شما را کمکنند.اما اگر کارشان را به نقد بکشی و سعی کنی در کنار آن به شخصیت شان هم اعتبار و وجهه ای بدهی راحت تر می توانی از رفتار ثباتی شان جلوگیری کنی.
